Arcadia Praxis Klinik Deutschland

Ik moest eigenlijk geen eieren maar hier kun je toch niet zomaar voorbij rijden. Ik verwachtte daarbinnen een dametje in schort met klompen, dat al de hele dag kruiswoordraadsels had zitten invullen. Maar nee, zo was het niet. Een kast met dozen eieren (ik nam de laatste, die rode doos op de grond), met daarnaast een kassa met gleuf waar je centen in moesten. Aan de muur, handgeschreven, de prijs en de houdbaarheidsdatum. "Ganz toll!" zouden ze hier zeggen. Ik moet toegeven: het is totnogtoe de enige attractie in het dorp die ik ontdekt heb. De mooie natuurbeelden van vorige posts, zijn van in en rond "mijn" Kurpark waar de kliniek is, en dat is even buiten de dorpskern. Verder dan het dorp geraak ik ook niet, toch zeker niet met de fiets. Ik fiets naar het dorp waar een supermarkt is, en dat is al redelijk puffen op de heuvels hier. Kassel ligt als dichtstbijzijnde stad 25km verder. Met een plooifiets moet je daar niet aan beginnen. Bussen zijn er, maar wein

In deze mooie getuigenis legt de patiënt het allemaal veel beter uit dan ik: wat kan de kliniek doen, en hoe voelt het allemaal.  Niet zelf gefilmd hoor, maar van de website van de kliniek gepikt.

Vandaag mooi lenteweer, ideaal om de omgeving van de kliniek even te verkennen. Hier net voor mijn woonst is een Thermalbad, helaas gesloten omdat een stuk van het dak is ingestort. Zelfs de zwembandjes en zwemeendjes liggen er nog, zie ik door het raam. Ik vind een krantenartikel met veel gekakel of het nu al dan niet weer open moet, en zoals steeds: wie gaat dat betalen? Maar een ommetje wat verder brengt voldoende mooie taferelen om mijn teleurstelling over het gesloten bad gauw te vergeten. Het is hier o zo vredig en rustig. De enigen die haastig lijken, zijn de Nordic Walkers die met hun stokken en rasse schreden de wandelpaden afrazen. Ze kijken allemaal naar de grond. Ik vraag me af of ze even zouden stoppen als ze opkijken en al die kleurige natuur zien?

Er vloog al een hele week voorbij, en het valt al niet meer na te vertellen. Elke ruimte in de "verpleeggang" is bestemd voor een andere therapie.  Oh, zei ik al dat Arcadia voornamelijk een kankerkliniek is? Al kun je hier ook terecht voor Lyme, en chronische ziekten. Of voor preventieve geneeskunde. Lasertherapie, magnetotherapie, bioresonantie, warmtetherapie, ozontherapie, en infusies met vitamine C, artesunaat, curcumine, ... De foto's moeten eerst het goedkeurend oog van dr. Saupe passeren voor ik mag posten, en dat is er nog niet van gekomen. Dus een beetje uitleg komt later, met de foto's.  Het zijn allemaal dingen waar ik al veel over gelezen heb. Het is voor mij een hele belevenis om dat nu eindelijk allemaal eens in het echt te zien. Maar wat me het meest heeft aangegrepen deze week, is de tevredenheid van de patiënten, en hoe de patiënten benaderd en behandeld worden.  Je waant je helemaal niet in een ziekenhuis, en ook de patiënten voelen het niet z

De trein is altijd een beetje reizen. Dat is toch écht wel zo.  Door het trage(re) tempo waarop je je bestemming bereikt, het langzaam veranderend landschap, heb je tijd om te mijmeren en je voor te bereiden op iets dat ànders zal zijn, maar je weet niet wat.  En die hele kick duurt veel langer dan wanneer je met het vliegtuig ergens wordt gekatapulteerd. Al liep het niet allemaal van een leien dakje, onderweg. Maar ook dat is reizen, toch?    Het einde was wel een beetje steil. Bij aankomst werd ik even rondgeleid door Herman. Toen hij weg was, heb ik dezelfde toer opnieuw gedaan, en ik had kunnen blijven toeren in deze natuurpracht, maar het hevige onweer dat losbarstte, dreef me naar binnen. Ik wou 1 foto selecteren uit de reeks, maar ik vind ze allemaal mooi en kan niet kiezen. Hoe heerlijk moet het zijn om hier als patiënt aan te komen.  En voor mij...! Welkom in het ziekenhuis! 's Avonds ontdek ik een kleine bistro waar voor de

Treinticket: ok! Verzekering: ok! Stagedoelstellingen uitgeschreven: ok!  Goedgekeurd? komt wel! Blog gemaakt? bezig! Reislijstje klaar? yep! Goesting? ja! Goed voorbereid? nee!