Warm warmer koorts!

Hoe kun je een therapie beter leren kennen dan het zelf te ondergaan? Dat was de motivatie om in de tent te kruipen.  Hyperthermie, of warmtetherapie zo je wil, warmt je lichaam op met door water gefilterde infraroodstralen. Je lichaamstemperatuur gaat langzaam omhoog tot een bepaald peil waarop de therapeut beslist de temperatuur van de lampen te laten dalen. Daarna is het je lichaam zelf die nog meer koorts creëert, dus hoewel er minder warmte gegeven wordt, gaat je koorts nog even omhoog voor ie weer daalt.  De koorts is bedoeld dezelfde job te doen als de natuurlijke koorts: alle slechte beestjes wegjagen.  Het wordt vooral bij kanker ingezet, maar is voor iedereen heilzaam.  We krijgen hier ook mensen over de vloer die het af en toe eens doen om welzijnsredenen. Zoals ik. Al was curiositeit wel de voornaamste motivatie. 
Omdat het zoveel positieve werking heeft, is het in België uiteraard verboden.

Eerst gaan je voeten in een voetbad met heel warm water. Bedoeling is het lichaam langzaam te beginnen opwarmen. Terwijl je daar 20 minuten zit, ligt er tekenmateriaal klaar om uit te drukken hoe je je op dat moment voelt.  Ongelofelijk wat er allemaal uit die kleurpotloden te voorschijn komt. Ik koos ervoor om gewoon wat te zitten suffen. Dat doe ik graag.

Daarna dus de oven in. In mijn neus steekt zuurstof. Een eerste ervaring doet wat bevreemdend aan, en ik was er eerlijk gezegd niet helemaal gerust in. Maar wat een gelukzalig gevoel daarna!!  Je lichaam geeft zich volledig over aan wat er is en wat komen moet. Bewegen kun je niet, je hebt er geen zin voor.  Toch moet je verhuizen naar een bed ernaast om dan nog een uur te liggen na-zweten. Je bent helemaal weg in een zalig andere wereld.  De douche in en naar huis om verder te rusten.

We hebben 2 machines hiervoor, en de andere zou nog iets straffer zijn. Dus die moest ik natuurlijk ook proberen.

Hier komt de warmte van onder, op de vorige machine van boven. Als je inzoemt op het computerscherm, kun je zien dat mijn temperatuur / koorts op dat moment is opgelopen tot 39,1°. Een natte doek rond het hoofd kon dus wel deugd doen. Ik was er intussen helemaal gerust in, en kon er deze keer echt van genieten.  Ik heb het nog 3 dagen gevoeld. Je bent relaxter. Niets kan je nog enerveren.  Je slaapt meer en beter.

Bovenstaande noemen we "whole body hyperthermia". Maar we hebben daarnaast nog 3 machines voor lokale hyperthermie, toegepast op het orgaan waar de tumor zit. 

Ik heb maar van 2 fotootjes. Deze op de onderste foto is de krachtigste.  We hebben ons geweldig geamuseerd met het observeren van langpootmuggen in de kamer, die onder invloed van het energieveld van de machine zeer hevig op hun poten bibberden en zo urenlang bleven zitten-bibberen. 

Ik heb nog veel foto's en leuke en minder leuke verhalen maar morgen is mijn laatste werkdag en het lijkt me tijd om het geblog af te sluiten.  Tijd om me te concentreren op de examens die voor de deur staan.

Ik verlaat de kliniek en Bad Emstal met tegenzin. Er is hier altijd wel iets te beleven, steeds weer wat anders, steeds weer interessant.  Mijn honger is nog niet gestild.  Het is een heel andere wereld en voel me hier als een vis in het water.  Terugkeren naar de drukke stad, examens en nog een stukje stage in een superconventioneel ziekenhuis, is niet bepaald een mooi vooruitzicht.
De bomen en de lentekleuren hebben meer invloed op me dan ik had durven vermoeden. Die rust, die vrede, die groene heuvels rondom. Zalig!

Het enige wat ik écht heb gemist en af en toe om gevloekt heb, is een goede bioshop.
Wat ik niet heb gemist: de betogingen en de stakingen.

Kein lebewohl, sondern auf Wiedersehen, Bad Emstal!